Հունվարին, կիրակի օրը ուղևորվեցինք դեպի Արատես։ Արատեսում հիանալի տեսարան էր , տաք , պաղ և ձնոտ։ Մենք երեք օրում հասցրեցինք պատրաստել սառցե տներ , մի մասը ձնե, մյուսը տարբեր նյութերով։ Քանի որ մենք բաժանվեցինք խմբերի , տղաները քանդեցին մեր սառցե տունը, այնուհետև խաղը վերածվեց պատերազմի։ Մենք հինգ հոգի էինք , սակայն ուժեղ խումբ ունեինք և անվանում էինք ” թագավորություն”: Քարանձավի վերևում գտնվում էin մեր թնդանոթները, որի տերը ես էի: Քարանձավի աջ թևին մեր տունն էր  աստիճաններով , սեղանով, բազմոցով, մահճակալով և սառցե սղարանով ։ Ջուլին մեր միակ փրկարար շունն էր։ Առաջին օրվա ավարտին սովորեցինք Յարխուշտա պարել։ Երկրորդ օրվա ավարտին կերանք կարտոֆիլի պլեճ և սիրելի մեր (ինչպես ասում ենք) ադի-բուդին ՝ պոպ- կորնը։ Երրորդ օրը՝ վերջին արատեսյան օրը, լավ և ուրախ տոն անցկացրեցինք ՀԵՆՐԻԿԻ ԾՆՆԴՅԱՆ ՕՐԸ, Մաղթում եմ առողջություն և կանաչ ճանապարհ։ ԴՈՒՔ ՖԵՅՍԲՈՒՔՈՒՄ ՔՐԻՍՏԻՆԵ ՇԱՀԲԱԶՅԱՆԻ ԿԱՅՔՈՒՄ ԿՏԵՍՆԵՔ ՀՐԱՊԱՐԱԿՎԱԾ ՆԿԱՐՆԵՐ և ՈՒՂԻՂ ԵԹԵՐ։

Առաջադրանքները տեղադրի՛ր բլոգումդ և աշխատի՛ր:1.Կետերի փոխարեն գրի՛ր է կամ ե:  Կարդում  եմ,  երգում  ես,    ամենաէժան,  խաղացել  են,  էկրան, խաղացել  ենք,  էջմիածին,  մանրէ, ամենաերկար, տասներկու, վայրէջք,  տեսել ենք:
2. Կետերի փոխարեն գրի՛ր  օ  կամ ո: Ոսկեզօծվել,   ովքեր,   որդի,  օդաչու,   տնօրեն,  այսօր,  արջորս,  ով,  մեղմօրոր,   քնքշորեն,  անօգնական:
3. Ոսկեզօծվել, մեղմօրոր, քնքշորեն, վայրէջք, օգտակար, անէանալ (չքվել, անհետանալ) բառերով  փոքրիկ պատմությո՛ւն հորինիր:

Ինքնաթիռով թռչում էին Տարիներն իրենց պայուսակներոով։ Պայուսակում գարունն էր, ամառն էր, ոսկեզօծ աշունն էր և ձմեռն առծաթափայլ։ Հանկարծ աշունն ինքնաթիռից ցած ընկավ ու տարածվելով ոսկեզօծեց այդ տարածքը։ Այդ էր պատճառը, որ որոշ երկրներ, որ շատ էին սպասում բազմերանգ տեսարանների, այդպես էլ այդ տարի աշուն չտեսան։

Դո՛ւրս գրիր քեզ դուր եկած ամենահետաքրքիր հատվածը կամ արտահայտությունը:

Հանկարծ Մանչուկն զգաց, որ բոլորը՝ թե հայրիկը, թե՛ մայրիկը, թե՛ Բոսսեն ու Բետանը, կանգնած են իր մահճակալի մոտ։

― Լսի՛ր, Մանչու՚կ, այնտեղ՝ դրսի դռան մոտ, ինչ-որ մեկր քեզ է սպասում, ― ասաց հայրիկը։

― Երևի Գունիլլան է կամ Քրիստերը, ― դժգոհ քրթմնջաց նա։

― Ո՛չ, նրա անունը Բիմբո է, ― ասաց մայրիկը։

― Ես ոչ մի Բիմբո չեմ ճանաչում, ― փնթփնթաց Մանչուկը։

― Գուցե, ― ասաց մայրիկը, ― բայց նա շատ է ցանկանում քեզ հետ ծանոթանալ։ Հենց այդ րոպեին նախասենյակից կամաց հաչոց լսվեց։

2․ Առանձնացրո՛ւ հերոսներին, նկարագրի՛ր և բնութագրի՛ր նրանց:

Մանչուկ, Կառլսոն, Գունիլլա, Բոսսե, Բետա, Քրիստեր

Մանչուկը՝ հեքիաթի գլխավոր հերոսը , ուներ կապույտ աչքեր և գանգուր մազեր ու հագել էր իր ծննդյան օրվա նոր կապույտ տաբատը, դե ես ինքս այդպես մտածեցի։ Մանչուկը համբերատար տղա էր , չնայած , իր տարեդարձին սպասելը ուրիշ բան 🎂🎁

Կառլսոնը մի ճարպոտ մարդուկ էր , բայց շատ բարի սիրտ ուներ, օրինակ ՝ նվիրում էր սուլիչ շան համար , և ա՜յլն և ա՜յլն։

Բոսսեն ու Բետտան, մանչուկի քույրըն ու եղբայրը ոսկի ձեռքերով պատրաստել էին թավշե շնիկ և ձեռքբերել Բիմբոյին ու իրենց հոգատար ու հնարամիտ սիրտը ստիպում է ավելացնել նոր և նոր նվերներ։

Քրիստերն ու Գունիլլան սիրում էին Մանչուկին շա՜տ հոգատար էին , և իր ծննդյան օրը նվիրեցին ամենաթանկարժեք կոնֆետներ

Այս անգամ,  հունիսի 14-ին մենք մեր ընտանիքով և իմ քույրիկ Կամիլայի հետ ուղղորդվեցինք Անբերդ։ Եղանակը հրաշալի էր։ Ճանապարհները նեղ էին։ Փորձելով պայքարել այդ դժվար պահերը, ձորին նայելով, հիանալով, ազատ գնում էինք ու կարծես լայն փողոցով քայլեինք: Մենք մի կամուրջի վրայով անցանք, որից երկու – երեք հատված պակասում էր։ Կամուրջի տակից երևում էր վարար գետը։ Հանկարծ մեր դիմաց մի հսկայական պարիսպ հայտնվեց։ Այդ պարիսպը Թուրքերից և այլ թշնամիներից պաշտպանվելու համար էր։ Շատ երկար քայլելուց հետո մենք հասանք Ամբերդ բերդ։ Բերդի մոտակայքում և կամրջի հատվածներում գտնվում էր մոտ 7 – րդ դարից ամուր կառուցված փողոցներ, որտեղով անցել էին կառքերը։ Սկզբում մենք մտանք թագավորական բաղնիք։ Ես հայրիկիցս մի տեղեկություն իմացա և դա կապ ունի թագավորական բաղնիքի հետ։ Բաղնիքի հատակի տակը դատարկ էր, որովհետև հին մարդիկ կրակ էին վառել հատակին մոտ մի պատի տակ,  ջուրը լցվում եր հատակի տակ , կրակն էլ ուժգին տաքացնում էր ջուրը , իսկ հատակի տակից դուրս է գալիս գոլորշին, մարդիկել վայելում էին ։ Բաղնիքի պատի անցքի մեջ փոքրիկ թռչնակի բույն տեսանք։ Հետո մտանք թագավորի պալատը։ Պալատը կազմված էր մեծ պարիսպներով և հսկա – հսկա ավազե սանդուղքներով։ Այն եռահարկ էր  եղել։ Դուրս գալով պալատից և մեր քայլած արահետը տեսնելով հիացանք։ Արահետները լցված էին ծառերով և դեղին ծաղիկներով։ Հետադարձին ես իմ գլխարկի մեջ լցրեցի ուրցը , որը հավաքել էի ճանապարհին։ Տուն վերադառնալով ՝ ես փորձեցի իմ հավաքած ուրցից պատրաստված թեյ։ Այն շա՜տ-շա՜տ համեղ էր։

---

Այս մեծ ժայռը տեսնու՞մեք ։ Հետաքրքի՞ր է ։ Այս ժայռի անունը Արևի նկար է կոչվում։ Այն առաջացել է հրաբուծից։ Լավան հոսել էր, քարացել, մեջտեղից ցրվել, իսկ արեվը  չոր լավային համբուրել է ։ Այդպես առաջացավ <<Արևի նկար >> ժայռը։

Դեպի Ծաղկունյաց լեռներ

Հունիսի 6-ին մենք ընտանիքով և մեր ընտանիքի շատ սիրելի ընկեր, ճամփորդ Արշակի հետ գնացինք Աղվերան՝ բարձրունքներ հաղթահարելու։ Ճանապարհը սկզբում մի քիչ բարդ էր, սակայն երբ հասանք բաց դաշտերին , տեսարանը ապշեցուցիչ էր։ Այնտեղ կային երփներանգ ծաղիկներ՝ Պապլոր, Օրխիդեա, մեծ խատուտիկներ, Յուղածաղիկ, Անմոռուկներ, մեծ խնձորածաղիկներ։ Ես կցանկանայի մի տեղեկություն փոխանցել ձեզ Պապլորի մասին: Նախկինում , երբ մարդիկ չունեին գուաշներ, մատիտներ , ջրաներկեր , նրանք օգտագործում էին Պապլորին որպես գունաներկ, ինչպես որդան կարմիրն էր օգտագործվում։ Այս ծաղկից շատ է հանդիպում Կապտադոշ  սարի  փեշերին,  որտեղով  էլ մենք էինք քայլում։ Այնտեղ շատ էին  գույնզգույն թիթեռները, էլ չեմ ասում՝ որքան գեղեցիկ էր միջատիկների աշխարհը։ Ընդանուր առումով մենք քայլեցինք 10 կմ և բարձրացանք 400 մ։ Continue reading “Դեպի Աղվերան” →

Ախր, այս խեխճ լուսինը ամեն գիշեր պետք է դուրս գա և փոխարինի արևին, իր մեծ փայլուն աստղերով և մուգ երկնքով։ Մի անգամ էլ այնքան հոգնեց լուսինը այդ գործից մինչև քունը հասավ վրան և քնեց: Երբ քնեց, նա թեքվե՜ց, թեքվե՜ց․․․ և․․․, և հորիզոնական դարձավ։ Անցավ քսանչորս ժամ, ևս քսանչորս ժամ և դեռ մինչև օրս գիշերի վրա ենք մնացել։ Արևը սպասու՜մ , սպասու՜մ է, սպասու՜մ , սպասու՜մ է լուսինը չի գալիս։ Արևը աստծու օրենքը խախտելով, ցատկում է լուսնին կանչելու, և ի՞նչ է տեսնում։ Տեսնում է, որ լուսինը քնած է և ինչ-որ իր տեսքով չէ։ Արևը օգնության է կանչում ամպերին և կապույտ երկնքին։ Նրանք լուսնին փորձում էին ուղղել։ Էլ քաշում են, էլ ձգում են, էլ բարձացնում, իջացնում, այդպիսի տարօրինակ բաներ։ Այդ խառնաշփոթից գիշերն ու ցերեկը խառնվեցին իրար և գիշերացերեկ դարձավ։ Հազիվ պոկվեցին իրարից գիշերն ու ցերեկը , բայց լուսինը միևնույն է, այդ հարվածներից չարթնացավ։ Այդպես օրերով – դարերով գիշեր էր։ Այս որ աստվածը տեսնում է, փայտով զընգ՝ ուղիղ մութ երկնքի գլխին ։ Աստղերը պոկվեցին իրենց տեղից և ընկան լուսնի վրա, լուսինը վեր ցատկեց աջ ու ձախ գլորվեց և ստրեսից լայնացավ արևից էլ միլիոն անգամ մեծ դարձավ , հետո արևից էլ միլիոն անգամ փոքր դարձավ և այնքան արագ էր գիշեր – ցերեկ լինում, որ նորից աստվածը զարկեց և լուսինը վերջապես տեղն ընկավ և արդեն ամենինչ լավ էր անցնում․․․․ Օ՜ֆֆ այս ինչ լուսին էր։

Հեղինակ՝ Լիլի Մինասյան

 

 

 

Դա իմ եղբոր, փոքր քրոջս, մեծ քրոջս և իմ հեքիաթն է ։ Այդ փոքրիկ գիրքը հորինելենք չորսս։

 

 

 

Նպատակը՝

Ես պետք է սովորեցնեմ օգտվել Duolingo կրթական ծրագրից։
Նրա շնորհիվ դուք կսովորեք օտար լեզուներ։
Տեսադասի ժամն ու օրը` մայիսի 27-ին, ժամը 13:00

 Տեսադասը  Microsoft Teams հարթակում

Դուք էլ կարող  եք միանալ և սովորել, թե ինչպես օգտվել։

 

ՍԻՐՈՎ՝
ԼԻԼԻ ՄԻՆԱՍՅԱՆ

 

մայրենի