Մի գարնան առավոտ
Լինում է փղերի ընտանիք, ճարպո՜տ-ճարպոտ,
չորսոտանի, պոչ երկար ՝ հենց փղի,
էլ ականջներ և ժանիքներ,
Այ քեզ կրակ, կարճ կնճիթ ունեն։
Մինչ այդ կյանքը վառ էր,
մինչև փիղը դարձավ հասուն,
իր բախտ կյանքին
պետք է գնա խոր ջունգլիներ ՝ սալոր հավաքելու։
քայլեց քայլեց երկար – բարակ
գնաց գնաց կարճ ու հաստ
թե մի կոկորդիլոս ճամփին ելավ
— Վախ, խորովածս եկավ
և բռնում է փղի կնճիթը
ձգու՜մ ձգում
և փիղն է ասում․
— բանց թոխ Քինթս, չէնմ կարունմ խոնսամ
Այսպես այնքան ձգեց կոկորդիլոսը մինչև
ՃՏ!!!
Երկա՜ր կնճիթ, էլ չասեմ երկար
շաատ երկար
այսպես կնճիթով
ծնվեց թոռ ու ծոռ
գնաց հասավ մինչև օրս երկար կնճիթով էակները․․․
Լիլի Մինասյանի բլոգ 