Լայն անծայր մի ճանապարհ
գնում է անվերջ աշխարհից աշխարհ։
Տների վրայով, ամպի միջով , գնացքի գծերով ,
Սար ու ձոր անցնելով , ծանր պոչը քաշ տալով ,
Սահեց անցավ, ու մի մե՜ծ դռան հանդիպեց ։
Դռներն բացվեցին , իսկ մեջը կանգնած էր
Կոմիտասյան հայ գրական սիրտը։
Լայն անծայր մի ճանապարհ
գնում է անվերջ աշխարհից աշխարհ։
Տների վրայով, ամպի միջով , գնացքի գծերով ,
Սար ու ձոր անցնելով , ծանր պոչը քաշ տալով ,
Սահեց անցավ, ու մի մե՜ծ դռան հանդիպեց ։
Դռներն բացվեցին , իսկ մեջը կանգնած էր
Կոմիտասյան հայ գրական սիրտը։
Լիլի Մինասյանի բլոգ 